Het nieuwe schooljaar is nu echt goed en wel gestart. Het is toch steeds weer even er terug inkomen. Nieuwe leerlingen, nieuwe klas, nieuwe handleiding van taal ook. Eén van deze lessen taal was zonder meer de eerste memorabele les van het prille schooljaar. Het betrof het gebruik van leestekens in een zin.
Inleiding op het geheel : de leerlingen lezen een tekst waarin de leestekens, hoofdletters en alle mogelijke houvast om een correct leesritme en -melodie aan te houden verdwenen waren. U kan zich waarschijnlijk al voorstellen dat dit tot hilarische momenten leidt, waarop ik, slecht als ik ben, even de oudste kinderen van de school met hun neus op de feiten druk : "lieve kindjes, jullie zijn bijna 12 jaar en kunnen nog steeds niet lezen"
Na een kort lachmoment tussendoor, komen zij dan eigenlijk automatisch en van zijn eigens tot de eindtermen en leerplandoelen van deze les, nl. dat het gebruik van leestekens noodzakelijk is en dat deze het ons veel eenvoudiger maken voor het lezen van een doorlopende tekst. U had misschien ook de nodige problemen bij het lezen van de titel, dus geef ik u ook graag even de correcte weergave ervan : "Coöp op kop ???"
Het woord coöp is in de spellenwereld een afkorting voor een fenomeen dat pas de laatste jaren de kop heeft opgestoken, nl. coöperatieve spellen, spellen waarbij u met z'n allen samen gaat spelen. Gedaan met elkaar te pesten, competitief elkaar afmaken, vals spelen zo veel het kan ... Gedaan met dit alles, nu gaat u de strijd aan met een hoop papier, karton, hout en als u geluk heeft nog wat plastiek miniaturen.
Laat mij alvast beginnen met het meest frustrerende van de hele zaak : u krijgt 9 op 10 op uw doos, een pak rammel van het spel. Fijn, zo samen verliezen, dat moet gezegd, maar de sfeer is pas opperbest als u er toch eens in slaagt om de queeste tot een goed einde te brengen. Ondertussen zijn de coöptitels al niet meer op twee handen te tellen. Aan een opsomming ga ik me dan ook niet echt wagen, want dan vergeet ik er toch, maar diegene die iets bij mij hebben losgemaakt en een mooi plaatsje in onze spellenkast hebben vergaard, wil ik u hier niet onthouden.
De eerste coöp, waarmee het allemaal begonnen is, is Shadows over Camelot. Dit prachtige spel van Days of Wonder was onmiddellijk een grote hit bij mijn vaste speelkring. We kenden dat fenomeen van samenspelen niet, en ondanks de vele nederlagen die wij als ridders van ronde tafel leden, bleven we het met veel goede moed telkens proberen. Ondertussen is de Merlijn-uitbreiding ook tot bij ons geraakt, maar hebben we het spel jammerlijk genoeg niet meer uit de kast kunnen halen.
Het kleinste coöperatieve spel is dan weer Red November van FFG. In dit spel gaat u uw petieterige gnomen op een klein speelbord bewegen, waarop zich een duikboot bevindt en een groot zeemonster. Het materiaal is zoals reeds vermeld nogal beperkt, zeker voor slechtzienden (er is trouwens een herwerkte versie voorradig nu), maar dit spel bracht zo'n heerlijke twist met zich mee, dat ik deze zeker het vermelden waard vond. U kan namelijk uw teamgenoten halverwege het spel gewoon in de steek laten. U neme hiervoor een duikerslong, opent het luik en zwemt naar de oppervlakte van de kolkende oceaan. U moet dan nog maar één ding hopen en dat is dat uw collega's het niet redden en stilletjes verdrinken. U wint het spel lekker alleen!
De coöp-industrie kwam echter pas een jaartje later echt op gang, met Pandemie. Het spel dat in diverse talen is vertaald, zo ook het Nederlands, toen nog door QWG. Het spel schopte het erg ver, het haalde de eerste Gouden Ludo binnen en in één klap werd het genre door iedereen wel gesmaakt. Alhoewel je altijd wel voor- en tegenstanders hebt van het genre, kon er toch niemand aan weerstaan om het spel op tafel te leggen en te proberen om de wereld te redden van de ondergang. Het ene virus na het andere vloog je rond de oren, maar eens je een beetje training achter de rug had, merkte je al gauw dat het doenbaar was. Gelukkig werden er direct extra regels voorzien om het jezelf moeilijker te maken.
Het kon dan ook niet lang uitblijven of er verscheen nog een klein doosje van de auteur van Pandemie. In Forbidden Island probeert u vier schatten te gaan verzamelen voor het hele eiland zinkt met u incluis. Het had wel iets dit spel, voor het eerst zo'n blikken doosje in de kast, maar na enkele speelbeurten (en saai oh saai iets te makkelijke overwinningen, tot we het "legendary-niveau" testten) bleek het toch maar een flauw afkooksel van Pandemie. Waar ik wel een grote voorstander van ben, is het aspect waarop dit spel rekening houdt met de autist in mezelf, het spel ruimt zichzelf op! U start, u verliest tegels en kaarten, deze komen netjes terug in de doos en net voor u wint (of verliest) hoeft u eigenlijk enkel nog uw pionnetjes in het zakje te steken en ... klaar is kees, op naar het volgende spel.
Dat coöps vaak uitlopen op een vernedering voor de spelers, bleek uit een hele rij fantastische spellen binnen het genre. In Ghost stories bijvoorbeeld, van onze Belgische vrienden van Repos, gaan we de strijd aan met aartsvijand Wu-Feng. Het in de hand houden van de problemen gaat vrij goed, tot deze smeerlap in het spel komt. U dient hem te verslaan, met de beperkte mogelijkheden die u heeft en moet dit bovendien ook nog eens doen binnen een beperkte tijd. Eerlijk is eerlijk, we maakten aanvankelijk foutjes tegen de regels en maakten het onszelf nog moeilijker. De laatste speelsessie werd dan ook voor de eerste keer eens verrassend gewonnen. De eerste uitbreiding White moon, voegt nog héél wat extra's toe, maar de uitbreiding die in Essen in onze schoot wordt geworpen (waarvan er niet voor niets 666 exemplaren worden gemaakt), die gaat ons helemaal de daver op het lijf jagen. U krijgt bij deze variant wederom een mol in het spel die even het spel een handje gaat toesteken.
Defenders of the realm hebben we dan weer nooit tot een goed einde gebracht. We hebben in totaal toch al zo'n keer of vijf geprobeerd (dit is natuurlijk nog belachelijk weinig, maar we hebben ook zo véél spellen), maar veel dichter dan een verre ereplaats voor mezelf als master-slayer zat er nog niet in. Wat ben je met zo'n titel als je genadeloos wordt opgevreten door één af andere draak? We zullen maar blijven proberen zeker, het komt er misschien toch ooit een keertje van ... en dan beste lezer ... dan zal u dat hier in geuren en kleuren kunnen lezen.
Tot slot ook al graag even een kijkje vooruit, naar Essen meer bepaald. Daar verschijnt Panic station bij WGG, een spel van Belg David Ausloos (het mag gezegd, de Belgen zijn belachelijk goed bezig in spellenland). In Panic station komt er een essentieel deel terug van Battlestar Galactica the boardgame, waarover ik in dit bericht niet al te veel ga vertellen, buiten het feit misschien dat dit een coöp is :-).
In deze spellen draait alles om het gevoel dat u niemand kan vertrouwen. Hinkt hij of zij mee met de vijand of behoren ze nog tot de "goeie"? Wordt u ook aangetast door het schadelijke virus en veranderen uw doelstellingen plotsklaps van wit naar zwart? Doelstellingen die u, kostte wat het kost, gaat proberen te realiseren, zoals een goed leerkracht ook steeds probeert te doen. Want daar draait het uiteindelijk toch allemaal om : PUNT.
zaterdag 17 september 2011
vrijdag 9 september 2011
Op weg naar Mekka...
Sinds de uitvinding van het internet is de wereld in een stroomversnelling geraakt, mensen van onder de kerktoren, zoals mezelf, konden hun horizon deftig verruimen door slechts één enkele muisklik. Sites als google, yahoo en altavista leveren ons voldoende zoekmogelijkheden op om bij het juiste topic terecht te komen.
Maar misschien het meest frequent gebruikte, is wel Wikipedia, deze online encyclopedie is niet enkel een must voor chronische rugpatiënten, waarbij deel 12 van de klassieke encyclopedie reeks in de dressoir in uw living hen fataal werd, maar ook voor scholen, bollebozen en de simpele werkmens, zoals wederom mezelf.
In een verdiepende studie over de Islam vond ik dan ook volgend fragment terug :
"De Hadj is ( الحجّ) is de pelgrimstocht naar Mekka, een van de vijf zuilen van de islam. De hadj is verplicht voor alle gezonde, volwassen moslims die over voldoende geld beschikken. Voor mensen die om gezondheidsredenen niet kunnen gaan, of niet genoeg geld hebben, is het dus geen verplichting. Wel kan iemand die zelf de hadj al verricht heeft in naam van iemand gaan die daartoe niet in staat is."
Nu moet ik eerlijk zeggen dat dit alles me bijzonder herkenbaar in de oren klonk. Ook wij, de spelers uit spellenland hebben onze eigenste Hadj. Het grootste voordeel voor ons is wel, dat we ons geen 4 494 km (in vogelvlucht) moeten verplaatsen, maar welgeteld 169,5 km (in werkelijke kilometers) vanaf ons huisje tot aan de messe in Essen.
Deze "batibouw"-hallen zijn het decor voor de grootste Europese spellenbeurs, een referentie in het de wereld zelfs, want naast enkele megaconventies in Amerika, is dit wel de place-to-be voor elke spellenliefhebber. Ik zou gerust durven stellen dat elke gezonde, volwassen (en niet zo volwassen) speler die vooral over voldoende geld beschikt deze reis moet ondernemen.
Voldoende geld heeft u nodig, niet enkel voor de inkom (die €11 uit uw portefeuille zal vergen), het parkeerticket (€5), een wegenvignet om in de Duitse steden te mogen rijden (alhoewel u dit netjes kan omzeilen door een afrit vroeger te kiezen en van buitenaf de stad de messe binnen te rijden), een drankje en broodje voor tijdens de middag en eventuele verblijfskosten voor de die-hards die meer dan één dag gaan of misschien zelfs de volledige vierdaagse overleven.
Daarnaast zal u uw budget goed moeten beheren, want u waant zich in luilekkerland, overal waar u maar kijkt spelletjes, spelletjes, spelletjes. Het ene al wat nieuwer en exclusiever dan het andere. Stapels met uitverkoop, koopjes allerhande en solden waarvan uw oren gaan flapperen. Pas nu goed op, beste speler, koop aub geen spel dat u anders toch niet gekocht zou hebben, enkel en alleen om de prijs. Neem van mij aan dat deze aankopen al snel stof zullen vergaren in uw spellenkast. Een handige tip van mijnentwege, neem uw budget aan cash mee, want dan geldt de alom bekende leuze : "op is op".
Bereid u toch goed voor, ga niet lichtzinnig de drukte in. U leest het goed, adem zal u wel hebben in de hoge hallen van de messe (alhoewel?), maar een goedvoorbereid speler is er méér dan één waard. Zorg dat u een overzichtje van de hallen heeft en weet welke uitgeverij zich waar heeft geplaatst, ze hebben allemaal een booth-nummer, zoals u op de diverse sites over Spiel zal kunnen terugvinden. Zorg ervoor dat u een afdrukje heeft van voorbestellingen, eventueel met nummer, zodat u dit kan voorleggen aan de stand en u niet al te veel tijd verliest. Betaal desnoods uw bestelling al op voorhand als dit wordt aangeboden, dan heeft u ook weer een beter overzicht op het beheer van uw budget en loopt u in de messe niet verkrampt rond met uw ene hand constant op uw portefeuille en de andere angstvallig en stevig grijpend naar de trolley of te zware zak die u meezeult.
Voorzie ook aan uw primaire behoeften, neem boterhammetjes en een drankje mee. Dit kan in een rugzak, maar dan moet u daar weer mee zeulen, alhoewel hij misschien handig van pas komt, nadat uw alles erin heeft verorberd en het weer een extra opbergplaats blijkt te zijn. Ik persoonlijk geef de voorkeur aan een korte pauze, rond het uur van één, zet ik mezelf even buiten, op een bankje bij mooi weer om te genieten van de boterhammen, het drankje en de frisse lucht. Ondertussen kan u even een eerste lading spellen in uw koffer deponeren en dan heeft u terug de volle moed en energie om het tweede luik van uw bezoek aan te vatten.
Hé, ik heb nooit gezegd dat het een plezierreisje werd. Het is een uitstap die draait om zelfopoffering, in het reine komen met je zelf (en je portemonnee) en vooral het vinden van innerlijke rust, tevredenheid, trots en voldaanheid na deze trip. Nog een goede 40 dagen en dan staat de uittocht weer voor de deur, het zal nog even bekijken zijn of ik mezelf terug in het gewoel zal storten of ik een slachtoffer dien te zoeken die mijn hadj in mijn plaats verricht.
Maar misschien het meest frequent gebruikte, is wel Wikipedia, deze online encyclopedie is niet enkel een must voor chronische rugpatiënten, waarbij deel 12 van de klassieke encyclopedie reeks in de dressoir in uw living hen fataal werd, maar ook voor scholen, bollebozen en de simpele werkmens, zoals wederom mezelf.
In een verdiepende studie over de Islam vond ik dan ook volgend fragment terug :
"De Hadj is ( الحجّ) is de pelgrimstocht naar Mekka, een van de vijf zuilen van de islam. De hadj is verplicht voor alle gezonde, volwassen moslims die over voldoende geld beschikken. Voor mensen die om gezondheidsredenen niet kunnen gaan, of niet genoeg geld hebben, is het dus geen verplichting. Wel kan iemand die zelf de hadj al verricht heeft in naam van iemand gaan die daartoe niet in staat is."
Nu moet ik eerlijk zeggen dat dit alles me bijzonder herkenbaar in de oren klonk. Ook wij, de spelers uit spellenland hebben onze eigenste Hadj. Het grootste voordeel voor ons is wel, dat we ons geen 4 494 km (in vogelvlucht) moeten verplaatsen, maar welgeteld 169,5 km (in werkelijke kilometers) vanaf ons huisje tot aan de messe in Essen.
Deze "batibouw"-hallen zijn het decor voor de grootste Europese spellenbeurs, een referentie in het de wereld zelfs, want naast enkele megaconventies in Amerika, is dit wel de place-to-be voor elke spellenliefhebber. Ik zou gerust durven stellen dat elke gezonde, volwassen (en niet zo volwassen) speler die vooral over voldoende geld beschikt deze reis moet ondernemen.
Voldoende geld heeft u nodig, niet enkel voor de inkom (die €11 uit uw portefeuille zal vergen), het parkeerticket (€5), een wegenvignet om in de Duitse steden te mogen rijden (alhoewel u dit netjes kan omzeilen door een afrit vroeger te kiezen en van buitenaf de stad de messe binnen te rijden), een drankje en broodje voor tijdens de middag en eventuele verblijfskosten voor de die-hards die meer dan één dag gaan of misschien zelfs de volledige vierdaagse overleven.
Daarnaast zal u uw budget goed moeten beheren, want u waant zich in luilekkerland, overal waar u maar kijkt spelletjes, spelletjes, spelletjes. Het ene al wat nieuwer en exclusiever dan het andere. Stapels met uitverkoop, koopjes allerhande en solden waarvan uw oren gaan flapperen. Pas nu goed op, beste speler, koop aub geen spel dat u anders toch niet gekocht zou hebben, enkel en alleen om de prijs. Neem van mij aan dat deze aankopen al snel stof zullen vergaren in uw spellenkast. Een handige tip van mijnentwege, neem uw budget aan cash mee, want dan geldt de alom bekende leuze : "op is op".
Bereid u toch goed voor, ga niet lichtzinnig de drukte in. U leest het goed, adem zal u wel hebben in de hoge hallen van de messe (alhoewel?), maar een goedvoorbereid speler is er méér dan één waard. Zorg dat u een overzichtje van de hallen heeft en weet welke uitgeverij zich waar heeft geplaatst, ze hebben allemaal een booth-nummer, zoals u op de diverse sites over Spiel zal kunnen terugvinden. Zorg ervoor dat u een afdrukje heeft van voorbestellingen, eventueel met nummer, zodat u dit kan voorleggen aan de stand en u niet al te veel tijd verliest. Betaal desnoods uw bestelling al op voorhand als dit wordt aangeboden, dan heeft u ook weer een beter overzicht op het beheer van uw budget en loopt u in de messe niet verkrampt rond met uw ene hand constant op uw portefeuille en de andere angstvallig en stevig grijpend naar de trolley of te zware zak die u meezeult.
Voorzie ook aan uw primaire behoeften, neem boterhammetjes en een drankje mee. Dit kan in een rugzak, maar dan moet u daar weer mee zeulen, alhoewel hij misschien handig van pas komt, nadat uw alles erin heeft verorberd en het weer een extra opbergplaats blijkt te zijn. Ik persoonlijk geef de voorkeur aan een korte pauze, rond het uur van één, zet ik mezelf even buiten, op een bankje bij mooi weer om te genieten van de boterhammen, het drankje en de frisse lucht. Ondertussen kan u even een eerste lading spellen in uw koffer deponeren en dan heeft u terug de volle moed en energie om het tweede luik van uw bezoek aan te vatten.
Hé, ik heb nooit gezegd dat het een plezierreisje werd. Het is een uitstap die draait om zelfopoffering, in het reine komen met je zelf (en je portemonnee) en vooral het vinden van innerlijke rust, tevredenheid, trots en voldaanheid na deze trip. Nog een goede 40 dagen en dan staat de uittocht weer voor de deur, het zal nog even bekijken zijn of ik mezelf terug in het gewoel zal storten of ik een slachtoffer dien te zoeken die mijn hadj in mijn plaats verricht.
donderdag 1 september 2011
One game to rule them all ...
Meermaals krijg ik volgende vraag voorgeschoteld : Wat is het beste spel dat je in je collectie hebt? Wat vind jij nu echt het beste spel? Wel ... ik heb nu reeds meer dan vijf jaar de tijd gehad om hierover na te denken en ben tot op heden nog steeds niet tot een pasklaar antwoord gekomen.
Natuurlijk zijn er altijd wel spellen die je meer liggen dan anderen, sommige spellen worden überhaupt uit ons collectieve geheugen gewist. En ja, daar zijn wel enkele klassiekers bij. Niet dat we hautain willen overkomen of dat deze spellen hun waarde niet hebben bewezen. Verre van zelfs, het feit dat ze zo vaak verkocht zijn en nog steeds worden, maakt hen uiteraard zeer interessant voor uitgevers.
Het beste spel? Wat is dat eigenlijk? Als je hierover rationeel gaat nadenken, dan besef je dat er verschillende factoren zijn die dit gaan bepalen. Het wordt echter wel problematisch als je gaat merken dat sommige van deze factoren elkaars uiterste zijn en dat ze niet met elkaar te rijmen vallen. Elk spel heeft wel z'n voor- en z'n nadelen, het perfecte spel, dat bestaat gewoon niet. Ik geloof eerder in "het perfecte spel op het perfecte moment"!
Als we hierover even doorbomen dan sta ik graag even bij volgende parameters stil :
- De speelduur : wat een onvergetelijk avontuur is, hun queeste over gans Middelaarde, hun levenswerk als het ware voor sommigen, is een langdurige en pijnlijke lijdensweg voor anderen. Puffend en zwetend rond de speeltafel, constant kijken op de horloge, hongerig naar een ander spel en in een gevorderd stadium naar "geen spel" meer. Erg pijnlijk als je met zo'n gevoel naar huis moet. Zeker als je de ganse nacht nog ligt te dromen over hoe het misschien toch iets had kunnen worden, maar uiteindelijk in slaap vallend, troostend met de gedachte dat je, wat dit spel betreft, je portefeuille toch een keertje kan dichthouden.
- Het thema : weer maar eens bouwen aan een middeleeuwse stad, of toch maar goederen inzamelen en verkopen voor overwinningspunten, voor een zoveelste keer kruipen in diepe kerkers waar er monsters moeten verslagen worden? Ook de zotste zaken kom je tegenwoordig tegen, taartjes verdelen, pannenkoeken bakken, ouwe rommel recycleren en herten de liefde laten bedrijven om er enkele te noemen. Af en toe sta je ook een keertje perplex van een exemplaar waar thema en spel perfect met elkaar doorweven zijn, op het juiste moment komen de elven ter hulp, net voor de dwergen kopje onder gaan en net voor alles verloren lijkt te zijn, dan is het echt genieten geblazen.
- De medespelers : the fellowship ... deze maakt of kraakt een spel. Lekker luchtig spel met droogstoppels werkt niet echt, een loop-en-reageer-snel-spel is een onbegonnen taak voor de stuntelaar onder ons (krijg maar eens zo'n Jungle-speed-totem tegen je knikker). Elke speler heeft wel zo z'n eigen spellen, net als elke krijger een bepaald wapen het beste hanteert. Bieden, kaarten tellen, tactiek, strategie, dobbelen, opbouwen, ... of een mix van allen, ieder z'n eigen ding. De ene zijn reikwijdte is al wat beperkter of uitgebreider dan de andere. Zelf reken ik me bij diegene die een breed veld hebben, maar waarvan de randen toch wispelturig kunnen zijn.
- Het moment : Ik weet maar al te goed wat ik wil spelen op een bepaald moment, alhoewel er ook momenten zijn dat je voor die enorme kast staat en het idee hebt dat er niets tussen zit, te veel keuze weet u wel. Soms is een leuk tussendoortje fantastisch, maar vaak heb ik toch eerder zin in een lijviger spel, 90 minuten, dat is zo een beetje een perfecte tijdsmaat, hoewel ik er eigenlijk niet graag getallen op kleef. Een slecht spel van 10 minuten kan langer duren dan een spannend en onderhoudend avondvullend spel.
Ik zou zeker nog tientallen andere zaken kunnen aanhalen die bepalen of je een spel al dan niet goed vind, maar de enige goede raad die ik éénieder kan geven is de volgende : probeer gewoon een spel. Ga een keertje langs bij je plaatselijke spellenclub of spreek af met jouw fellowship. Beleef samen een mooie reis, misschien met de nodige moeilijkheden, maar sta zeker open voor wat je voorgeschoteld krijgt. Is het niets voor jou? Des te beter, dan weet je dat je er je handjes af kan houden. Smaakt het naar meer? Dan weet je waar je je zuurverdiende centjes naartoe kan laten rollen.
Natuurlijk zijn er altijd wel spellen die je meer liggen dan anderen, sommige spellen worden überhaupt uit ons collectieve geheugen gewist. En ja, daar zijn wel enkele klassiekers bij. Niet dat we hautain willen overkomen of dat deze spellen hun waarde niet hebben bewezen. Verre van zelfs, het feit dat ze zo vaak verkocht zijn en nog steeds worden, maakt hen uiteraard zeer interessant voor uitgevers.
Het beste spel? Wat is dat eigenlijk? Als je hierover rationeel gaat nadenken, dan besef je dat er verschillende factoren zijn die dit gaan bepalen. Het wordt echter wel problematisch als je gaat merken dat sommige van deze factoren elkaars uiterste zijn en dat ze niet met elkaar te rijmen vallen. Elk spel heeft wel z'n voor- en z'n nadelen, het perfecte spel, dat bestaat gewoon niet. Ik geloof eerder in "het perfecte spel op het perfecte moment"!
Als we hierover even doorbomen dan sta ik graag even bij volgende parameters stil :
- De speelduur : wat een onvergetelijk avontuur is, hun queeste over gans Middelaarde, hun levenswerk als het ware voor sommigen, is een langdurige en pijnlijke lijdensweg voor anderen. Puffend en zwetend rond de speeltafel, constant kijken op de horloge, hongerig naar een ander spel en in een gevorderd stadium naar "geen spel" meer. Erg pijnlijk als je met zo'n gevoel naar huis moet. Zeker als je de ganse nacht nog ligt te dromen over hoe het misschien toch iets had kunnen worden, maar uiteindelijk in slaap vallend, troostend met de gedachte dat je, wat dit spel betreft, je portefeuille toch een keertje kan dichthouden.
- Het thema : weer maar eens bouwen aan een middeleeuwse stad, of toch maar goederen inzamelen en verkopen voor overwinningspunten, voor een zoveelste keer kruipen in diepe kerkers waar er monsters moeten verslagen worden? Ook de zotste zaken kom je tegenwoordig tegen, taartjes verdelen, pannenkoeken bakken, ouwe rommel recycleren en herten de liefde laten bedrijven om er enkele te noemen. Af en toe sta je ook een keertje perplex van een exemplaar waar thema en spel perfect met elkaar doorweven zijn, op het juiste moment komen de elven ter hulp, net voor de dwergen kopje onder gaan en net voor alles verloren lijkt te zijn, dan is het echt genieten geblazen.
- De medespelers : the fellowship ... deze maakt of kraakt een spel. Lekker luchtig spel met droogstoppels werkt niet echt, een loop-en-reageer-snel-spel is een onbegonnen taak voor de stuntelaar onder ons (krijg maar eens zo'n Jungle-speed-totem tegen je knikker). Elke speler heeft wel zo z'n eigen spellen, net als elke krijger een bepaald wapen het beste hanteert. Bieden, kaarten tellen, tactiek, strategie, dobbelen, opbouwen, ... of een mix van allen, ieder z'n eigen ding. De ene zijn reikwijdte is al wat beperkter of uitgebreider dan de andere. Zelf reken ik me bij diegene die een breed veld hebben, maar waarvan de randen toch wispelturig kunnen zijn.
- Het moment : Ik weet maar al te goed wat ik wil spelen op een bepaald moment, alhoewel er ook momenten zijn dat je voor die enorme kast staat en het idee hebt dat er niets tussen zit, te veel keuze weet u wel. Soms is een leuk tussendoortje fantastisch, maar vaak heb ik toch eerder zin in een lijviger spel, 90 minuten, dat is zo een beetje een perfecte tijdsmaat, hoewel ik er eigenlijk niet graag getallen op kleef. Een slecht spel van 10 minuten kan langer duren dan een spannend en onderhoudend avondvullend spel.
Ik zou zeker nog tientallen andere zaken kunnen aanhalen die bepalen of je een spel al dan niet goed vind, maar de enige goede raad die ik éénieder kan geven is de volgende : probeer gewoon een spel. Ga een keertje langs bij je plaatselijke spellenclub of spreek af met jouw fellowship. Beleef samen een mooie reis, misschien met de nodige moeilijkheden, maar sta zeker open voor wat je voorgeschoteld krijgt. Is het niets voor jou? Des te beter, dan weet je dat je er je handjes af kan houden. Smaakt het naar meer? Dan weet je waar je je zuurverdiende centjes naartoe kan laten rollen.
Abonneren op:
Posts (Atom)