Gisteren kregen mijn zwangere vriendin en ikzelf een rondleiding in het moederhuis van Herentals waar we binnen enkele weken te gast zullen zijn. We kregen de nodige info omtrent papierwerk, spannende autoritten naar de spoed en nagelbijtende momenten in de verloskamer. Ik heb me voorlopig sterk kunnen houden en hoop deze lijn zeker door te trekken, maar ik kan niets beloven.
Het is toch een hele verandering hoor ik langs alle kanten fluisteren en roepen. Andere gaan het fenomeen van een baby toch nuanceren en zeggen dat "ééntje nog wel gaat, maar vanaf die tweede ..."
Desalniettemin staan er ons spannende momenten te wachten. Hopelijk komt er wel geen telefoontje tijdens Spel 2011, dat is niet echt het moment en bovendien ietsje te vroeg naar onze zin.
Sprakeloos en met de nodige aandacht volgde ik dan maar de professionele uitleg over de epidurale verdoving, tot ik jammerlijk genoeg hoorde dat dit niet voor de papa is weggelegd en dat dit weer enkel voor de mama is. Ik heb de indruk dat mama's echt wel bevoordeeld worden inzake de bevalling. Is het niet al erg genoeg dat een man zich 9 maanden moet wegcijferen vanwege een "ik ben wel zwanger hé!"? Ontstressen in het bad is ook een optie, maar ook hier mag de papa niet meegenieten van het lekkere warme badje, ja, u mag de sproeier ter hand nemen en in cirkelvormige bewegingen over de buik van uw vrouwtje sproeien. Een epidurale zou me ongetwijfeld meer op mijn gemak stellen en wees er maar zeker van dat ik dat knopje regelmatig zou indrukken, het zijn dan ook moeilijke en spannende momenten.
Misschien ga ik de anesthesist ineens vragen om die katheter te laten zitten voor één van de volgende spellenavonden. Op die avonden gaat het er soms ook spannend aan toe, en is het ook niet altijd even makkelijk. Om nu een spellenavond te gaan vergelijken met een bevalling (hoor ik u denken), dat is nu toch ook niet echt gepast. Wel, eigenlijk niet, maar de overeenkomsten zijn toch wel treffend volgens mij. (of is dat alleen maar in mijn zieke geest? gelieve hierop geen commentaren in te sturen :-) )
De laatste weken hielden we ons vaak bezig met de iets makkelijkere familiespellen die in Essen verschenen waren en die zonder enige twijfel in onze collectie passen. Maar daarnaast verschenen er toch ook enkele spellen die mij persoonlijk meer aanspreken, de brainburners zoals we zeggen (in de positieve zin van het woord, want er zijn ook spellen, waarvoor mijn hersenen te klein zijn). De spellen die na een eerste beurt een gezamenlijke "dit spel heeft nog een tweede beurt nodig"-reactie uitlokken.
Nog net voor Essen speelden we Trajan van Stefan Feld, een puntensprokkelspel, maar ééntje met zo veel mogelijkheden. Het bereiken van de actie die je graag uitvoert, dat was de uitdaging en ik ben er nog steeds niet uit hoe ik dit eigenlijk in de hand krijg. Een tweede speelbeurt dringt zich dan ook op en hopelijk komt het er op korte termijn dan ook zeker van.
Op de spellenavond van november was er dan weer Helvetia. Dit spel is van ene Matthias Cramer, die we al kenden van Glen More en Lancaster. Vooral in Glen More werden onze kleine hersentjes al oververhit door zowel het spelmechanisme als de mogelijkheden en in de Zwitserse Alpen zullen ze alleszins niet snel afkoelen. U dient met allerhande zaken rekening te houden. U wil arbeiders om ze te gebruiken om acties uit te voeren, let erop dat u zowel mannen als vrouwen produceert, want u heeft beiden nodig om nieuwe kindjes te maken die u nadien op school stuurt en een rondje later kan gaan gebruiken. U gaat gebouwen zetten waarvoor u grondstoffen nodig heeft, die u bij uzelf maar ook bij u buren kan gaan halen (zolang er maar een eigen arbeider opstaat). U wil grondstoffen inruilen voor punten, uw gebruikte arbeidskrachten terug actief maken, trouwen in de andere dorpen, uithuwelijken van kinderen die nog op school zitten, ... Na elk rondje wordt er gekeken hoeveel punten u tot dan toe heeft gesprokkeld, maar u start steeds terug op nul, dus optellen hoeft u niet te kunnen (worden onze hersenen toch nog wat gespaard). Zonder dieper in te gaan op de spelregels voelt u ook al wel dat er héél wat gaande is in het spel en is het ook nodig om uw stappen te overdenken en ze in de juiste volgorde uit te voeren.
Ook de uitspraken die tijdens dit spel gebeuren zijn zonder meer dubbelzinnig te noemen. "Mag ik de mijne ook bij een ander rechtzetten?", "Mag ik ook kinderen maken op een ander?", "Mag ik mijn kindjes direct gebruiken?", ... het zijn er maar enkele in een lange reeks, waarbij we ons een kriek hebben gelachen. Het zou dan ook bijzonder jammer zijn om dit alles in een versufte toestand te moeten volgen, u moet ze goed op een rijtje houden, u moet bij de zaak blijven om er ten volle van te kunnen genieten, dus ... doe mij maar zonder epidurale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten