zaterdag 3 maart 2012

Roll the drums !!!

Roll the drums !!!

Nadat de pensioenhervorming een feit was, zijn onze regeringen niet stilgevallen. De éne besparing na de andere, de miljoenen worden gevonden op alle mogelijke plaatsen, niet in het minst onder matrassen en in sokken in ons Vlaanderen-land. Ook de Vlaamse regering doet een duit in het al-veel-te-lege zakje door het onderwijs op stelten te zetten. Het ontnemen van enkele verworven rechten en voordelen zorgt voor de volgende storm aan reacties en mogelijke stakingsacties.

Roll the drums !!!

Dat iedereen zal moeten inleveren, dat iedereen langer zal moeten werken, dat beseffen we allemaal. Problemen hebben we er dan ook niet mee (?), zo lang ze maar van ons eigen voordelen afblijven. Iedereen moet langer werken en inleveren behalve ik, want mijn werk is belangrijker, zwaarder, vermoeiender, ... dan dat van andere!
Deze houding van beroepsernst en liefde voor het eigen vak valt natuurlijk enkel toe te juichen, maar deze houding is hetgeen dat mij het meeste stoort in dit verhaal van verbittering en verzuring. De maatschappij gaat naar de haaien door het egoïsme van elk van ons. Een volk is sterk in z'n eenheid, we zullen er met z'n allen uit moeten komen, maar op deze manier wordt het wel zeer moeilijk. Er is geen respect meer mijnheer, respect voor elkanders werk, gaande van de groen-ophaaldienst tot een ministerpost. Waarom zou beroep X dit voordeel krijgen en beroep Y niet? Waarom mogen de zogenaamd fysiek zware beroepen toch compensaties terwijl iedereen weet dat mentaal uitgebluste werknemers een groter probleem zijn?

Roll the drums !!!

Persoonlijk kan ik natuurlijk enkel praten vanuit mijn onderwijslandschap. Al te vaak krijgen wij de nijdige opmerking dat wij toch véél vakantie hebben, dat wij mooie uren hebben en luxe-paardjes zijn. Meestal reageer ik daar dan ook zéér kort op : "Kom erbij!" Iedereen heeft de kans en mogelijkheid om in het onderwijs aan de slag te gaan. Volg een D-cursus, een jaartje avondonderwijs en u mag de volgende generatie naar de bommen doen. En als die mensen met al hun vrije tijd en vakantie dan zouden gaan staken, oei, dan is het land te klein. Lieve medemensen, staken is een recht, net zo goed voor de leerkrachten als voor iedereen. "Dat ze twee weken staken tijdens de paasvakantie!", dat is hetgeen we horen op de radio. Ik vind dit zéér kort door de bocht en getuigen van weinig respect voor ons vak. Ik begrijp maar al te goed dat de impact van een algemene staking in het onderwijs vele malen groter is dan bij de staking van de plaatselijke koekjesfabriek, dat mensen hun goedkope "kinderopvang" niet kunnen gebruiken, dat sommigen nu zelf de vrucht van hun lendenen een dagje zullen moeten bezighouden en opvoeden.

Roll the drums !!!

Ik gooi een knuppel in het hoenderhok door te zeggen dat bepaalde zaken van het communistische gedachtegoed misschien nog zo slecht niet waren. Iedereen gelijk voor de wet, geen uitzonderingen, geen buitensporige inkomens (hoewel hier natuurlijk in dit toch niet zo ideale systeem serieus misbruik van wordt gemaakt). We zijn dan ook hypocriet door al onze commentaar op onze politici. Die mensen moeten nu éénmaal zeer onpopulaire maatregelen treffen om het schip boven water te houden. Dat ze dit soms op verdachte manieren doen en misschien niet altijd op de juiste plaats besparen, dat laat ik nog in het midden. Die mensen kunnen er ook niet aan doen dat ze tewerkgesteld worden in een domein waar ze echt geen fluit van kennen. Het lijkt wel een voorwaarde om totaal geen voeling te hebben met de werkvloer om minister te worden van een bepaald departement. Je kan je toch rustig inwerken in zo'n ministerpost zeker ... het duurt ongeveer zo'n kleine vier jaar ... en dan mag je je plaats terug afstaan. Al te vaak klagen wij over de ministers hun royale loon. Wel ... ook inzake deze ... "kom erbij". Niemand houdt u tegen om ook in de politiek te gaan en zo'n loontje te gaan opstrijken. Of nog beter, u voorziet dat u een tiental postjes bezet, dan grabbelt u overal nog wat eurootjes mee. Als ik minister zou zijn ... neen, we moeten niet hypocriet zijn. Als ik minister zou zijn, dan zou ik ook niet inleveren, dan verdien ik dat loon, want dan heb ik het zo ver geschopt, zei het dan dankzij de onvoorwaardelijke steun van vaderlief of de bekrompen en politiek incorrecte werking van de partijpolitiek.

Drum roll !!!

We moeten even stoom aflaten en dat kan in mijn geval het best met een goed spel. Een euro ligt me altijd wel en als het thematisch plaatje dan ook nog helemaal klopt, stemt mij dat zéér gelukkig. Dit gelukzalige gevoel mocht ik gisterenavond nog eens ervaren tijdens de spellenavond van SpinLi. Toen stond het eerste partijtje Drum roll op het programma. In dit spel, van Griekse afkomst nota bene, bent u wat u altijd al had willen zijn, circusdirecteur. Want op een dag vind je de job van je leven ... en dan ben je weg. Je reist met je circus van de éne naar de andere wereldstad om welgeteld drie grote shows op te voeren. U huurt personeel in, stelt artiesten te werk en probeert hen tot topprestaties te bewegen. Voldoen ze niet aan uw verwachtingen, dan stuurt u ze toch gewoon de laan uit. Jammerlijk genoeg moet u hiervoor wel een ontslagpremie neertellen en verliest u een zo waardevol overwinningspunt. In tegenstelling tot onze nieuwe pensioenregeling, kan u hier een artiest al gauw op rust sturen. Eén uitmuntend optreden is voldoende om in de geschiedenisboeken te komen en rustig op uw lauweren te gaan rusten. Zo lang u ze van brood en water voorziet, reizen deze levende trofeeën met uw circus mee. Drum roll is een management-spel, u zal een goed beleid moeten hanteren om al dat personeel in het gareel te houden en vooral uw budget in het oog te houden. Diegene die daarin slaagt zal succes ervaren ... misschien een tip om eens in Brussel te spelen, in plaats van met ons voeten te spelen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten