woensdag 25 april 2012

Slachtoffer van het eigen succes

In tijden van economische crisis zijn er altijd wel witte raven in het spel. Domeinen waarop de huidige situatie geen vat heeft. De bordspellenwereld is zonder enige twijfel één van deze uitzonderingen. Nog nooit werden er zoveel spellen ontwikkeld, geproduceerd en verkocht als heden-ten-dage. Bovendien wordt op deze situatie dan nog eens handig ingespeeld door vraag en aanbod uit te spelen en de standaardprijzen te verhogen ... omwille van een stijging van de grondstofkosten misschien???. Het lijkt wel een trend om creatief om te springen met truukjes van de foor om sommige, belachelijke prijzen te verantwoorden.

Opgepast, er wordt de laatste tijd veel aandacht besteed aan artwork, prachtig speelmateriaal en de deftige kwaliteit ervan en dat kunnen we enkel toejuichen. Je komt er niet meer met de alom gekende pionnen, de ouderwetse dobbelsteen, papieren geld in muffe kleurtjes en een ietwat hulpeloos in elkaar geflanst speelbord waarop de tekeningen lijken gemaakt door een drie-jarige kleuter met een weinig vast hand of een wanna-be-illustrator met weinig inspiratie en fantasie. (tot zover onze beschrijving van het spel "mens erger je niet" met een vleugje Monopoly). Maar als je mee wil gaan in deze onstopbare flow van "nieuwe" kopieën en herwerkte "klassiekers", dan krijgt onze toch al te dunne spellen-aanschaf-portemonnee het bijzonder moeilijk. Het komt er meer en meer op neer om de verborgen pareltjes te gaan onderscheiden van de middelmaat en dat is niet evident, zeker niet als je weet welke pr-machine er achter sommige spellen zit.

Elk voordeel heb z'n nadeel, zei ooit een Nederlands voetbalinternational en een groot nadeel van dit succes is ... verzadiging. Op alle gebied treedt deze toch ietwat onderschatte kwaal op. Een toevloed aan spellenclubs bijvoorbeeld, wat op zich positief nieuws is, want dit verhoogt de kans op spelen op verschillende momenten. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik me beperk tot twee clubs (zijnde Pallieter en m'n eigenste SpinLi) en af en toe een bezoekje aan de collega's van de andere clubs. Aanwezigheid daar uit interesse, steun en een tikkeltje beleefdheid en vooral héél véél goesting (hier vooralsnog geen verzadiging), afwezigheid door tijdsgebrek en vooral het verdelen van de aandacht over zaken die "echt" belangrijk zijn in het leven zoals mijn gezin.

Een overrompeling aan blogs (zoals deze), die elk wel hun nut hebben (behalve deze), maar telkens hetzelfde publiek zouden moeten aanspreken ... en dan kan er wel eens verzadiging optreden, wat dan weer een beperkte stroom aan lezers met zich meebrengt. Een toevloed aan nieuwsbrieven van uitgeverijen, spellenmagazines, facebook-uitnodigingen, extra informatie op Boardgamegeek, enzovoort zijn ongetwijfeld een meerwaarde voor de spellengemeenschap, maar kunnen we al die info nog wel fatsoenlijk verwerken?

Recensies, vertalingen, aankondigingen op het internet of in zelf gepubliceerde maandbladen. Ik heb me er al meermaals aan schuldig gemaakt, net zoals mijn concullega's. De uitgeverijen krijgen ongetwijfeld dezelfde zondvloed te verwerken als de spelers en spellenclubs, maar dan in de andere richting. Zien zij door het bos de bomen nog? Wie geef je een recensie-exemplaar, wie mag er een vertaling maken en wie niet? Leuk natuurlijk die immense aandacht, maar de keerzijde van de medaille is dat je mensen, ongetwijfeld allen met goede bedoelingen, moet teleurstellen. 


De immense snelheid waarmee sommige uitgeverijen hun lekkernijen op ons afvuren zorgt voor stress en rusteloosheid bij de verzamelaars. Als je fan bent van FFG en je wil je collectie up-to-date houden, dan breekt het angstzweet je al uit als ze hun nieuwe releases aankondigen twee-wekelijks. Als je alle interessante kickstarters de nodige ondersteuning wil bieden, zal je betaalvriendje snel van zijn tak beginnen maken omdat het saldo ontoereikend zal zijn. Uiteraard wil je je spellencollectie vervolledigen met recente spellen, maar trop is te veel.

Zelfs de groten der aarde uit onze toch wel kleine spellenwereld hebben ditzelfde gevoel. Ik las recent nog reacties van alom bekende en gewaardeerde collega's die het toch nog enkele stapjes verder hebben geschopt dan ikzelf. Als mensen als Faidutti, Salinas en andere Nicholson's het nut er niet echt meer van inzien om spellen te bespreken, hun professionele licht te laten schijnen op de zaak ... dan gaat de verzadiging de verkeerde kant op. Dichter bij huis zit ik al een tijdje op mijn honger wat "de tafel plakt!"-blog betreft. Ook daar lijkt het wat stilgevallen om de één of andere reden. Met alle respect natuurlijk, want ook ik moet af en toe diep graven om inspiratie te vinden en het overkomt ons allen wel op een gegeven moment, verzadiging, schwung of panache die even ontbreekt.

Maar vrees niet lieve lezer, goesting voor je passie komt altijd terug. Kwaliteit komt altijd bovendrijven, dus ik ben er zeker van dat ik binnenkort rijkelijk zal bediend worden door mijn boven vernoemde bloggenoot. En als men zegt dat eigen lof stinkt, dan mag er al eens een geurtje aanzitten ... vindt u niet?

vrijdag 6 april 2012

Dou(maar langzaam)a(a)n(h)e

Als u enigszins katholiek bent opgevoed en zich de cirkel van het kerkelijk jaar nog voor de geest kan halen, dan weet u misschien dat het vandaag Goede Vrijdag is. De dag na Witte Donderdag, waarop Jezus het laatste avondmaal had met z'n leerlingen. Nadien werd hij opgepakt op de olijfberg, na het verraden door onze goede vriend Judas (die achteraf niet meer kon leven met het feit dat hij Jezus had uitgeleverd en zelfmoord pleegde), de tot-de-verbeelding-sprekende-ik-hak-je-oor-af-Romein-actie van Petrus en de ontsteltenis en teleurstelling bij de andere apostelen.

Waarom het een "goede" vrijdag zou moeten zijn, daar hebben wij allen nog steeds het raden naar. Goed, zo zou ik het niet echt kunnen noemen : een kroon met doorns op je hoofd, stukken vel die uit je rug zijn losgeslagen met talloze zweepslagen, een vol eikenhouten kruis talloze kilometers moeten verder sleuren, geen druppel water om de dorstige en zilte lippen enigszins te verfrissen, vastgenageld worden met roestige nagels door handen en voeten (en het waren geen kopspeldjes, dat kan ik u verzekeren). Om drie uur stipt zou het licht uitgaan, letterlijk en figuurlijk. Jezus sterft, met nog een venijnige lanssteek in zijn zij ter controle en het land werd donker. Een zonsverduistering zeggen sommigen, een dreigend antwoord van God volgens anderen.

Misschien is deze "Goede" Vrijdag dan ook hét moment bij uitstek om nog eens goed van leer te geven hier op de blog. Een brok frustratie proberen van je af te schrijven, een aanklacht tegen onrechtmatigheden in onze maatschappij, iets waar iedereen het ongetwijfeld met mij eens is. Het is de hoogste tijd om wat kritiek te spuien op het "goede" werk van : de DOUANE !!! (Hitchcock's-douche-scène-geluidje op de achtergrond)

Voor de eerste keer in mijn leven heb ik eens een pakketje met spellen besteld uit Amerika. Uiteraard is het niet de bedoeling dat dit een gewoonte wordt. Uiteraard besef ik maar al te goed dat de verzendingskosten serieus hoog kunnen oplopen. Uiteraard besef ik dat dit ecologisch-onverantwoord is ... maar het was gewoon een mooie aanbieding, dus na het zoeken van een Paypal-vriendje (die u misschien nog kent uit een eerder bericht), kon het pakketje verstuurd worden.

Twee weken heb ik moeten wachten vooraleer het pakketje vanochtend aan mijn deur werd aangeboden. Op zich had ik geen idee hoe lang dit in beslag zou nemen, dus kan ik er best mee leven. Maar dan heeft u nog de fantastische uitvinding van het Track-and-follow-systeem. Op die manier kan je je pakketje virtueel volgen en heb je een zicht op waar je zending zich op welk moment bevindt. Ik geef u een korte samenvatting : vertrek in de omgeving van Chicago 23 maart --> aankomst in België 26 maart --> douane afgehandeld 5 april --> levering door de post 6 april. Als we dit even netjes analyseren blijkt mijn pakket dus effectief 4 dagen gereisd te hebben en maar liefst 10 dagen bij de douane te hebben gestaan.

Wat doen die mannen in godsnaam 10 dagen lang met één pakketje? Ik kan begrijpen dat het belangrijk is dat pakketjes gecontroleerd worden : drugs, bommen, wapens en andere illegale producten moeten het land niet in natuurlijk. Maar zijn er bij God geen gespecialiseerde technieken om dit op een efficiënte en snelle manier te controleren? Gaat men alle pakjes openen, de inhoud nakijken, alles terug netjes verpakken zonder dat er beschadigingen worden aangebracht? Gebeurt dit wel altijd even grondig? Ik heb er mijn vragen bij zoals u merkt. En het ergste moet dan nog komen ...

Bij aflevering van het pakket, waarvoor u dus al wel wat euro's verzendingskosten heeft neergeteld, dient u nog even vrolijk "douanekosten" te betalen. Het juiste bedrag ga ik u besparen, maar voor dat geld kan ik héél wat pakketjes openen en nakijken. Met de glimlach vertelde de postbode me dan ook "dat zij daar natuurlijk op moeten verdienen hé". Ik denk dat de business in pakketjes enkel groter zal worden de komende jaren, dus ik hoop dat de politiek hierin ook duidelijke regels en communicatie zal opleggen aan de douane. Of is dit ook van de overheid, want dan zal het hoogstwaarschijnlijk één pot nat blijven.

Kritiek geven is natuurlijk makkelijk hoor ik u denken. Het is toch bijna Pasen, een tijd van vrede en het vieren van de verrijzenis van Jezus. Moet het dan zo agressief op deze "goede" vrijdag? Neen, u heeft gelijk, mijn excuses. Maar daarom trek ik het blik over Proximus, Mobistar, Base, Belgacom, Telenet, Electrabel en andere energiemaatschappijen, bonussen voor topmannen en het laatste velletje toiletpapier bij hoge nood vandaag nog niet open.

maandag 2 april 2012

Aprilvissen en zondebokken

Tom Boonen wint de Ronde van Vlaanderen voor de derde keer in z'n carrière, grootspraak of een aprilvis?

Oh wat een mooie dag was het gisteren, op die 1ste april. Zonder al te veel kleerscheuren op te lopen ging deze jaarlijks-wederkerende-ellendige-domme-mopjes-dag voorbij. En dat het een zéér bijzondere eerste april zou worden ... dat wisten we al op voorhand.

Op de eerste plaats natuurlijk omdat het een Vlaams volksfeest zou worden, de hoogmis van het Belgische wielrennen, de natte droom van elke wielerliefhebbende vlaming ... de Ronde van Vlaanderen. Het beloofde een spannend strijdtoneel te worden : een nieuw parcours, aangekondigde boycotten (die er gelukkig niet gekomen zijn), een tweestrijd op leven en dood tussen Spartacus en z'n rivaal Boonen. Jammerlijk genoeg besliste een valpartij erover dat deze laatste niet kon plaatsvinden, maar dit mag de pret zeker niet bederven. Het was alleszins een bijzondere Ronde. Ik was genoodzaakt om een deel van de koers te volgen in de auto op weg naar een babyborrel. Net op dat moment valt Cancelara weg uit de wedstrijd en het moet gezegd ... op de radio is het nog zoveel spannender en sensationeler dan op televisie.

De finale volgen op een provisoir groot scherm was méér dan ik durfde dromen. Ook al viel de commentaar dit jaar een keertje weg, het bleef een spannende en zenuwachtige bedoening. Een demarrage op de Paterberg zorgde voor de definitieve afscheiding. Als je met twee linkeballen, die dan ook nog Italianen zijn, op pad bent, dan weet je dat je het erg slim zal moeten aanpakken. De spanning in het propvolle zaaltje steeg dan ook ten top die laatste kilometers. Een spontaan applaus en gejuich toont dat medeleven en chauvinisme toch wel in ons Vlamingen zit, misschien wel véél meer dan we durven en willen toegeven. Wat uiteindelijk het beeld van de Ronde zou worden, een jongetje neergeknield in een veld omdat zijn idool een wedstrijd wint, heeft ons allemaal naar de keel gegrepen ... want het is misschien wel ieders droom om zo'n glorieus moment als het winnen van de Ronde van Vlaanderen in z'n leven te mogen ervaren.

Daarnaast waren er enkele andere gebeurtenissen die het ook tot een topdag maakten. Zo was er bijvoorbeeld het ontbijt voor Kamiel. Een traditionele gokpartij bij de geboorte van elk kindje in onze vriendenkring en bijhorend ontbijt stond ook op deze mooie zondag gepland. Een fiere papa mag dan ook melden dat het erg lekker en gezellig was en het voorspelde "mindere" weer is ook uitgebleven ... wat wil een mens nog meer?

Wel, wat denk je van een overwinning bij een leuk bordspel? Het gebeurde allemaal in de aanloop naar die eerste april. Op zaterdag 31 maart organiseerden we onze jaarlijkse lentespellendag. Een gezellig dagje spelen op een unieke locatie waarbij iedereen welkom is. Er werd weer duchtig gespeeld en om een geslaagde dag af te ronden hebben we nog eens een Pools spel op tafel gegooid, meer bepaald Alcatraz - the scapegoat.

Het unieke spelconcept van dit spel bestaat erin dat je samen probeert te ontsnappen uit de wereldberoemde gevangenis, maar dat er op het einde van de rit wel (minstens) ééntje zal achterblijven. Wie niet van dienst kan zijn in het magistrale ontsnappingsplan wordt onherroepelijk overboord gegooid. Het beloofde dan ook een spannend strijdtoneel te worden : een nieuwe opbouw van de gevangenis, aangekondigde boycotten (die er gelukkig ook gekomen zijn), een strijd op leven en dood tussen de ontsnapten en de ... pineut. Jammerlijk genoeg besliste een foute keuze van en voor één van de medespelers een verlies en was ik met alle geluk van de wereld diegene die mee mocht op uitstap buiten de gevangenismuren. Want weet je ... als je met drie linkeballen, zeker als die dan nog van Broechem of Heist-op-den-Berg zijn, op pad bent, dan weet je dat je het erg slim zal moeten aanpakken. Zoals gewoonlijk deed mijn impulsieve zelf weer een foute zet, maar werd ik dus door een hogere kracht geholpen. Uiteindelijke draaide het dus uit op één grote gokpartij (vergelijk het gerust met het gokken op het geslacht en geboortedatum van een baby), maar deze fiere speler vond het erg leuk en bijzonder gezellig ... wat wil een mens nog meer?