Misschien had u het niet zo snel verwacht, maar hier zijn we al met het tweede deel van de reeks. Ik heb hier zeker mijn redenen voor. Ten eerste heb ik een grote dosis enthousiasme en inspiratie gevonden om deze, in mijn ogen, leuke reeks te publiceren, anderzijds leerde ik het bewuste spel exact een kwartier na mijn eerste ervaring, die ik gisteren al beschreef met Elfenland, kennen. En waar Elfenland nog een redelijk licht familiespel is, is de hoofdrolspeler van dit schrijfsel dat allerminst ... mijn eerste kennismaking met de echte euro.
The one that changed my life ... part 2 : El Grande
Voor een overzichtje van de spelregels stuur ik u graag naar mijn andere blog (http://www.bloggen.be/speleninlille/archief.php?ID=667012). Ik wil het er met u vandaag vooral over hebben waarom dit spel zo veel veranderde in mijn kijk op spellen.
Waar Elfenland mijn interesse aanwakkerde, mag ik toch wel stellen dat El Grande mij vanaf minuut één intrigeerde, dat ik méér wilde ontdekken van deze wondere, verborgen wereld aan speelpareltjes. En dat is als buitenstaander, moest één van u dit lezen, misschien moeilijk te begrijpen. Ik raad u dan ook aan om het gewoon eens een kans te geven, misschien bent u dan ook wel in de ban van het spel.
Ik vertelde u eerder al dat onze spellenkennis beperkt bleef tot de klassiekers en vooral Risk nam daarin een belangrijke plaats. In die zin was El Grande misschien een beetje thuiskomen, ook hier een bord dat onderverdeeld is in gebieden waarin je de macht probeert te grijpen.
El Grande heeft echter één belangrijk voordeel ten opzichte van z'n bekende concurrent en dat is dat er niet zozeer de overhand dient worden genomen, u moet uw tegenstand niet van het bord gaan vegen. Je speelt dit spel beter als een keizer ... verdeel en heers ... dat is de boodschap. Beter overal een tweede plaats, dan onnodige slachtoffers brengen om in één belangrijke provincie de bovenhand te nemen. Punten sprokkelen tijdens het spel, dat was voor mij een totaal nieuw gegeven ... en het bleek me nog enorm te liggen ook. Nu, na al die jaren, lijkt het wel of er totaal niets anders meer bestaat dan overwinningspunten die u probeert te verzamelen in een scorespoor rond het bord, in fiches van verschillende waarden, bij tussen- en eindtellingen.
Wat me echter vooral aanspreekt in dit spel is de manier waarop u tactische en strategische keuzes gaat moeten maken. U dient te beschikken over de nodige legers, die u moet recruteren door het uitspelen van biedkaarten. Maar indien u kiest voor véél legers, dan moet u een kaart van lage waarde spelen, zodat je pas later aan de beurt komt om je beurt te spelen en misschien de iets minder sterke actiekaarten kan selecteren. Elke beslissing die je neemt in El Grande gaat invloed hebben op het spel. Ook het gadget van "El castillo", een toren op het speelbord waarin je troepen kan gooien, die pas later op het bord komen en alles overhoop kunnen gooien is een fantastisch speelelement.
Het spel ademt in mijn ogen ook nog steeds klasse uit, het speelbord en materiaal past gewoonweg bij het thematische oude Spanje. In deze tijden van flitsend artwork, blijft dit spel in mijn ogen nog steeds z'n mannetje staan. En zeker wat speelplezier betreft, gaat deze titel al een hele tijd mee en zie ik hem niet uit mijn persoonlijke favorieten tuimelen.
Moest u dit spel graag in het Nederlands aan uw collectie willen toevoegen, dan raad ik u aan om snel op zoek te gaan. Het is niet zo dat u er geen meer zal vinden, maar erg dik bezaaid zijn ze ook niet meer en ik vrees dat weinig spelliefhebbers hun exemplaartje zomaar van de hand zullen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten